Έξι Μήνες EVS

Κι να που το τέλος πλησιάζει. Ένας κύκλος ολοκληρώνεται κι ένας άλλος ανοίγει, όπως συμβαίνει άλλωστε κάθε φορά στην ζωή. Μία εμπειρία που θα την κουβαλάω μέσα μου κι θα καθορίσει τις μετέπειτα επιλογές μου στην ζωή.

Έξι γεμάτοι μήνες, γεμάτοι δημιουργικότητα, συναισθήματα, ανακάλυψης, αλληλεπίδρασης, μάθησης, βελτίωσης. Προσωπικά, όταν έμαθα ότι έχω να έρθω Κύπρο ήμουν ενθουσιασμένη δεν ήξερα τί να περιμένω -όχι για τους ανθρώπους- αλλά για το πρόγραμμα.  Θυμάμαι στην συνέντευξη που είχα με την πρώην συντονίστρια μου, να με ρωτάει τί περιμένω μετά το πέρας του EVS. Η απάντηση μου ήταν “θα μαι πολύ χαρούμενη, γεμάτη εμπειρίες, θα έχω βελτιώσει δεξιότητες κλπ”. Ας τα πάρουμε με την σειρά, όμως.

Γέμισα τις αποσκευές μου με εμπειρίες που θα κουβαλάω για μία ζωή, κατάφερα να βελτιώσω κι να αναπτύξω τις δεξιότητες μου. Γνώρισα 9 διαφορετικές προσωπικότητες με ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, ο καθένας με την ιστορία του, με το παρελθόν του, με τα όνειρα του κι τους σκοπούς του. Πέρασα όμορφα. Μοιράστηκα την κουλτούρα μου με άλλους κι μοιράστηκαν την κουλτούρα τους μαζί μου. Ταξιδέψαμε μαζί, φάγαμε μαζί, γελάσαμε κι κλάψαμε, υποστηρίξαμε ο ένας τον άλλον, ξενύχτια , μεθύσια, τσακωμοί όλα υπήρξαν μέσα στους έξι μήνες. Είναι όμορφο που γνώρισα ανθρώπους με αξίες. Κοινές αξίες.

Φυσικά, εκτός από την σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ των εθελοντών, υπάρχει κι το εργασιακό περιβάλλον. Μέσα από το οποίο πέρασα από διάφορες ψυχολογικές διακυμάνσεις. Δεν ήταν πάντα όμορφα, υπήρξαν δύσκολες στιγμές. Όμως, κάτι που έμαθα να εφαρμόζω κατά την διάρκεια του EVS μου είναι αν κάτι που με ενοχλεί, δεν με ευχασριστεί να προσπαθώ να το αλλάξω, αν δεν αλλάζει να αλλάξω την στάση μου απέναντι σ’ αυτό που έχω. Να αλλάξω την οπτική μου για να αρχίζω να το απολαμβάνω γι’ εμένα. Κι το έκανα. Κι πέτυχε. Κι τώρα, αντί για την χαρά που ανέφερα στην πρώτη συνέντευξη μου, τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα με την λύπη να κυριαρχεί.

Παρόλα αυτά δεν μπορώ να παρακάμψω τις καλές στιγμές. Τις στιγμές που γνώρισα ανθρώπους, ντόπιους που με εμπιστεύτηκαν κι μοιράστηκαν τις ιστορίες τους μαζί μου. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, γιατί κάθε φορά που είχα την δραστηριότητα του imap θα γνώριζα ανθρώπους. Την λεγόμενη τοπική κοινότητα. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που γνώρισα, ήταν πρόθυμοι να απαντήσουν στις ερωτήσεις μου, να τοποθετηθούν πάνω στην πολιτική, για την ζωή στην Κύπρο, να μιλήσουν για τους ανθρώπους, για αυτά που τους χαρακτηρίζουν, τα καλά στοιχεία κι τα λιγότερα καλά, για την οικονομική κατάσταση, για τους νέους.

Θα ταν υπερβολικό αν έλεγα ότι δεν έχει σημασία η χώρα από την οποία προέρχεται κανείς, καθότι υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά κι ορισμένες διαφορές. Αυτό, όμως που θα μου μείνει είναι οι άνθρωποι που γνώρισα από διαφορετικές χώρες, αλλά με τις ίδιες ιδέες. Οι ιδέες είναι κοινές σ’ όλους μας. Είναι αιώνιες κι ίδιες γι’ όλους. Ο τρόπος με τις οποίες δεχόμαστε, αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο διαφέρει, αλλά οι ιδέες είναι κοινές γι’ όλους μας.

Κλείνοντας, θα ήθελα να εκφράσω ότι το EVS είναι μία πολύ σημαντική εμπειρία που θα την συνιστούσα σ’ όλους όσους μπορούν να το κάνουν. Είναι ένα όμορφο ταξίδι, ταξίδι που είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο μπορείς να αξιοποιήσεις για να επωφεληθείς σε κάθε επίπεδο, είτε αυτό είναι να κάνεις νέες γνωριμίες, είτε ερωτικά, είτε να δοκιμάσεις τον εαυτό σου, είτε να αναπτύξεις νέες δεξιότητες, είτε να έρθεις λίγο πιο κοντά σ’ αυτό που θα ήθελες να  κάνεις.

Κάθε φορά που κλείνει ένας κύκλος, ανοίγει ένας άλλος.Όπως έγραψε ο Καβάφης στην Ιθάκη  “Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.”